Ik val maar meteen met de deur in huis: een strontvlieg is ook een vlieg. Dat schreef een boze café-eigenaar op zijn raam omdat zijn tent is gesloten vanwege drugshandel. De wetenschap dat een strontvlieg ook een vlieg is, getuigt van meer dan gemiddelde kennis over de insectenwereld bij de boze cafébaas. Nu hebben sommige mensen verrassenderwijs soms een hele rare hobby. Dus van  een café-eigenaar die in zijn vrije tijd insecten bestudeerd  kijk ik niet op.

Ook niet van een wethouder die ons aanraadt om niet in de wc te plassen maar onder de douche. Dat is goed voor het milieu want dan besparen we per keer zo’n zes liter spoelwater uit van de beste kwaliteit water die er is. Nu plas ik al jaren ‘s morgens onder de douche. Dat vind ik wel zo gemakkelijk en mijn urine spoelt met de shampooresten zo het afvalputje in. Dus mijn bijdrage aan het milieu is, als ik het goed uitreken, al ongekend groot. De wethouder is van GroenLinks en ik vermoed dat de cafébaas bij de laatste verkiezingen op de partij voor de dieren heeft gestemd.

Zo, het nieuwe jaar is weer begonnen met een hoop niksigheid. Het begon al goed met Rafael en zijn droomliefde Sylvie. Met een paar goede klappen sloeg hij haar tegen de grond. De zelfverklaarde droom spatte uiteen en verdween net als mijn urine door het afvoerputje. Max Moszkowicz rekende een vorstelijke bedrag aan Estelle Cruijff voor een ritje naar het Amstel Hotel voor overleg. Leuke plek om te vergaderen trouwens, zeker tegen dat tarief. De ene celebrity draait de andere BN’er een poot uit. Dat doe je misschien bij een strontvlieg maar niet bij het nichtje van Johan Cruijff. De nieuwe advocaat van mevrouw Cruijff draait Bram nu een loer door overal rond te bazuinen dat Bram veel, te veel geld rekent voor zijn vriendendiensten. Laten we eerlijk zijn: als je een paar miljoen schuld hebt bij de belastingdienst, zoals Max, moet je wel clever zijn, anders kom je nooit uit de schulden. De belastingdienst laat je niet lopen. Of je nou Moszkcowicz heet of Van Rey. Dat vinden de mannen en vrouwen die het niet leuker kunnen maken voor ons geen enkele reden om wat soepeler te zijn. Die denken ook: een strontvlieg is ook maar een vlieg.

O ja, laat ik Theo Maassen niet vergeten. Die schijnt wat mislukte grappen in zijn conference te hebben zitten. Dat kan gebeuren. Freek De Jonge zei het al jaren geleden: er gaat er wel eens een de mist in. Bij Theo schijnen het er nu twee te zijn. Een over de bewaking van Wilders en een over de kinderen van Volendam die door de cafébrand zijn getroffen. Je hoeft niet alles leuk te vinden, maar dat is nog geen reden om zoveel stampij te maken over een paar mislukte grappen. Ik ken nogal wat mensen die ik als een mislukte grap beschouw, zeker vanuit mijn en Gods standpunt. Ik noem er een paar: de homovriend Benedictus, de pastoor Schilder en voormalig kerkbaas Simonis die vloeiend Duits sprak toen bekend werd dat nogal wat kinderen door katholieke mannen zijn misbruikt. “Wir haben es nicht gewusst’. Over dit soort mislukte grappen maak ik geen vrolijke opmerkingen meer.

Dan heb ik het liever over serieuze zaken, zoals carnaval. Overmorgen weten we weer wie de Grote Onbekende is. Het zou leuk zijn als hij ook onbekend blijft. Ik hoef niet altijd  te weten hoe hij of zij heet. Een vriendelijke knik aan een onbekende is net zoveel waard als de hand schudden van iemand die je bij naam kent. Tegen carnavalsprinsen kijken we niet op in Maastricht, daar lopen we letterlijk overheen. De onbekend blijvende  prins-kandidaat gaat de geschiedenisboekjes in als de enige echte Grote Onbekende die Maastricht ooit heeft gekend, of juist niet heeft gekend.

Het is een verlangen dat Max Moszkowicz steeds vaker uitspreekt; Was ik maar geen bekende Nederlander, maar de Grote Onbekende. Want hij weet nu als geen ander  dat een strontvlieg ook een vlieg is. Of is dit abject en infaam?