Biermonopolie

Ik heb van de week wel even moeten glimlachen om het bericht in de krant dat de horecaondernemers in de binnenstad van Maastricht willen dat de gemeente tijdens carnaval gaat optreden tegen mensen die met een bierwagen ronddarren. Maar niet alleen dat, de gemeente moet ook in actie komen tegen feestgangers die hun eigen drank meenemen naar carnaval. En als klap op de vuurpijl willen de café-uitbaters dat de supermarkten binnen de stadssingels tijdens vastelaovond geen alcohol verkopen. Een soort drooglegging van de stad, maar niet in de cafés. Joodse mensen en Amsterdammers noemen deze eisen, een gotspe.

De uitbaters willen een monopolie op de verkoop van alcohol. Eigenlijk net zoals de koffieshophouders dat hebben op de verkoop van softdrugs. Illegale verkoop van softdrugs is verboden. Daar treedt de staat tegenop. En nu willen de café-eigenaren dus hetzelfde. Je mag alleen drank kopen bij hen, de straathandel moet worden aangepakt. Als we deze redenering doorzetten dan volgt vanzelf dat de cafés in Maastricht alleen toegankelijk moeten zijn voor inwoners van de stad. Toeristen en anderen die hier naar toe komen om zich te vermaken en om alcohol te gebruiken, worden geweigerd. Zij kunnen terecht bij illegale drankleveranciers. Elk café wordt ook uitsluitend ( een toepasselijk woord hier)  toegankelijk als je een bewijs van inschrijving hebt van de burgerlijke stand van  Maastricht en een identiteitsbewijs waaruit blijkt dat jij bent wie je bent.

Ik denk dat de café-eigenaren en uitbaters dit niet willen, zulke vergaande maatregelen, die laten we exclusief voor de softdrugs. Overigens een maatschappelijk verschijnsel dat in Nederland in het niet valt ten opzichte van het nationale alcoholgebruik.

Ik vermoed, nou ja vermoed, ik weet het wel zeker, dat de Maastrichtse cafebazen hun handel willen beschermen. Ik heb altijd begrepen dat tijdens carnaval zo ongeveer de hele jaaromzet van een café wordt gemaakt, in ieder geval goed gemaakt. De hypotheek van het tweede huis op Ibiza moet ergens van worden betaald. Dus ik begrijp wel dat deze mannen en vrouwen zich druk  maken. Daar is ook niets mis mee, maar wel met deze voorstellen voor een biermonopolie tijdens carnaval.

Als Maastricht gaat optreden tegen die bierkarren en andere vormen van eigen drankhandel, dan zijn de cafés bereid om de prijzen van het bier te verlagen. Ik denk dat niemand daar bezwaar tegen heeft. Lijkt me zelfs goed voor de omzet. Lijkt me zelfs heel goed voor de omzet als de prijzen ook buiten de carnavalsweek omlaag gaan, grotere omzet, iets minder marge. Volgens dat principe bestaan hele winkelketens. Dus waarom zou dat niet werken bij cafés?

Opvallend was dat in het bericht met geen woord werd gerept over bier in plastic. Misschien is dat weer het wisselgeld dat de gemeente gaat inbrengen, als ze gaat overwegen om de gewenste maatregelen uit te voeren.

Mijn advies is om niet aan de wensen en verlangens van de cafés te voldoen en hen te adviseren de prijs van het bier te verlagen en betere kwaliteit wijn te schenken dat het aangelengde water wat ik vele jaren krijg aangeboden als witte wijn. Ik hou niet van bier, het smaakt me niet, vandaar mijn wijnwens. Bovendien smaakt wijn uit plastic uitstekend, zeker als het goede wijn is.

Ik ben trouwens een van die mensen die zijn eigen drank meeneemt naar carnaval. Ik schenk een fles wijn over in een handzame verpakking met een draaidop die dienst doet als drinkmogelijkheid. Handig, goedkoop en gevuld met wijn van goede kwaliteit. Als de cafebazen mij dat soort wijn schenken ga ik echt mijn eigen wijn niet meenemen. Ik gun de mannen en vrouwen ook een boterham. En als de prijs van de wijn, net als van het bier, wordt verlaagd, ben ik zeker van de partij, sjoenkelend door de stad..me amuserend en nippend aan mijn wijntje. Gekocht in het café.