Het mooie van soepele geesten is dat ze wat makkelijker op hun standpunten kunnen en durven terug te komen dan verstarde. Neem nou de wietpas. Al voor de geboorte een onding dat nu als gevolg van  een politieke machtswisseling langzaam maar zeker naar het boek wordt verwezen waar we mislukte heldhaftige standpunten noteren voor het nageslacht. Een boek dat veel te weinig wordt ingekeken en waarvan de inhoud niet wordt gebruikt om van te leren.

Ik heb geen voorspellende gaven. Als ik die wel had las ik u nu niet deze hersenspinsels voor maar zat ik waarschijnlijk in mijn tweede of derde huis ergens in een warme streek en genoot van glaasje wijn voorafgaand aan de maaltijd. Maar wie de politiek rond drugsgebruik de laatste dertig jaar heeft gevolgd ziet dat de stellingen rond de invoering van een wietpas zachtjes aan worden geslecht. Nog even en dan mogen u en ik als we ons legitimeren als Nederlands staatsburger en ouder zijn dan 18 jaar, weer onze portie softdrugs halen in de coffeeshop zonder verdere belemmeringen. En misschien ook wel als je Europees ingezetene bent, want wat in Amsterdam mag, moet zeker ook in Maastricht kunnen. Volgens de Amsterdamse burgemeester zijn de buitenlandse bezoekers aan de coffeeshops toeristen die daar een paar dagen blijven en geld uitgeven. In Maastricht is dat anders. Daar komen ze even aanwippen uit Frankrijk, Belgie en Duitsland om dan weer snel om te keren naar het vaderland. Overigens wordt daarbij vergeten dat deze snelle gebruikers jaarlijks ook een kleine twintig miljoen euro elders in de stad afzetten, naast de aankopen in de coffeeshops. Dat wordt voor het gemak wel eens vergeten.

Ik ben geen drugsgebruiker, ik drink wat af en toe, niet eens te vaak en vooral niet teveel meer. Maar ik ben van het soort: u doet maar als ik er maar niet toe wordt gedwongen. Ieder zijn meug, zei mijn vader altijd al.

Nogmaals ik ben geen voorspeller maar ik vermoed dat binnenkort het gezonde verstand weer de overhand krijgt in dit land wat betreft het kopen van softdrugs. Manon Fokke, voormalig fractievoorzitter van de partij van de arbeid in de gemeenteraad zit nu in de tweede kamer. Zij weet alles van de wietpas af en is een verklaard tegenstander ervan. De VVD, in de figuur van minister Ivo Opstelten en onze eigen burgemeester Onno Hoes, waren en zijn misschien nog wel voorstander van de invoering, maar nu hun partij samen met de Partij van de Arbeid door het leven moet,  zijn ze een stuk makkelijker geworden. En waar maken we ons nu liever druk om? Om die overlast gevende buitenlanders of om het bestrijden van de illegale handel? Ik denk dat de handel het grootste probleem is. Die overlast gevende buitenlanders kunnen voor een groot deel worden afgevangen als we eindelijk de coffeeshops verhuizen naar de randen van de stad. Of de buren daar nu blij mee zijn of niet. Die buren moeten beseffen dat hun jeugd hier naar toe komt. Het bestuur van die plaatsen of landen moet niet hun hoofden afkeren maar samen met Maastricht naar een oplossing zoeken die voor alle betrokkenen het beste is. Dat is goed bestuur. Het is het hanteerbaar maken van een relatief klein probleem,  in vergelijking met bijvoorbeeld het alcoholprobleem. Nederland is op het gebied van de drugsopvang, begeleiding en verstrekking terecht een gidsland in de wereld. Laten we dat blijven omdat het bijdraagt aan een normale omgang met dit soort genotsmiddelen die niet meer weg te denken zijn uit de samenleving. Ik weet dat er allerlei bezwaren kleven aan het gebruik van dit soort middelen. Ik propageer ze niet, maar pleit wel voor een verstandige omgang ermee. Als het Nederlandse parlement besluit dit gebruik te legaliseren en te reguleren valt een enorme druk weg bij politie en justitie en is het voor criminelen nauwelijks nog aantrekkelijk om in drugs te handelen.